Sayfalar

15 Haziran 2021 Salı

Güneşi içenlerin türküsü

Bu bir türkü: -

toprak çanaklarda

güneşi içenlerin türküsü!

Bu bir örgü: -

alev bir saç örgüsü

                          kıvranıyor;

kanlı, kızıl bir meşale gibi yanıyor

                                   esmer alınlarında

                      bakır ayakları çıplak kahramanların!

Ben de gördüm o kahramanları,

ben de sardım o örgüyü,

ben de onlarla

                   güneşe giden

                               köprüden

                                           geçtim!

Ben de içtim toprak çanaklarda güneşi

Ben de söyledim o türküyü!

Yüreğimiz topraktan aldı hızını;

altın yeleli aslanların ağzını

                                      yırtarak

                                                 gerindik!

Sıçradık;

           şimşekli rüzgâra bindik!

Kayalardan

        kayalarla kopan kartallar

çırpıyor ışıkta yaldızlanan kanatlarını.

Alev bilekli süvariler kamçılıyor

                           şaha kalkan atlarını!


                             Akın var 

                                    güneşe akın

                             Güneşi zaptedeceğiz

                                      Güneşin zaptı yakın!


Düşmesin bizimle yola:

evinde ağlayanların 

                          göz yaşlarını

                                 boynunda ağır bir

                                                       zincir

                                                               gibi taşıyanlar

Bıraksın peşimizi

             kendi yüreğinin kabuğunda yaşıyanlar!

İşte:

     Şu güneşten

                   düşen

                       ateşte

                          milyonlarla kırmızı yürek yanıyor!

Sen de çıkar

göğsünün kafesinden yüreğini;

şu güneşten

                 düşen

                       ateşe fırlat;

yüreğini yüreklerimizin yanına at!


                             Akın var 

                                    güneşe akın

                             Güneşi zaaptedeceğiz

                                      Güneşin zaptı yakın!


Biz topraktan, ateşten, sudan, demirden doğduk!

Güneşi emziriyor çocuklarımıza karımız,

toprak kokuyor bakır sakallarımız!

Neşemiz sıcak!

                 kan kadar sıcak

delikanlıların rüyalarında yanan

                                               o "an"

                                                 kadar sıcak!

Merdivenlerimizin çengelini yıldızlara asarak

ölülerimizin başlarına basarak

                                             yükseliyoruz

                                                        güneşe doğru!

Ölenler

        dövüşerek öldüler;

                               güneşe gömüldüler.

Vaktimiz yok onların matemini tutmaya!


                             Akın var 

                                    güneşe akın

                             Güneşi zaaaptedeceğiz

                                      Güneşin zaptı yakın!


Üzümleri kan damlalı kırmızı bağlar tütüyor!

Kalın tuğla bacalar

                    kıvranarak

                            ötüyor!

Haykırdı en önde giden,

                            emreden!

Bu ses!

         Bu sesin kuvveti,

                                bu kuvvet 

yaralı aç kurtların gözlerine perde

                                                vuran,

onları oldukları yerde

                              durduran

                                  kuvvet!

emret ki ölem

                emret!

Güneşi içiyoruz sesinde!

Coşuyoruz,

                coşuyor!...

Yangınlı ufukların dumanlı perdesinde

mızrakları göğü yırtan atlılar koşuyor!


                             Akın var 

                                    güneşe akın

                             Güneşi zaaaaptedeceğiz

                                      Güneşin zaptı yakın!


Toprak bakır

            gök bakır.

Haykır güneşi içenlerin türküsünü,

Hay-kır

        Haykıralım!

Bulut mu olsam?

 Denizin üstünde ala bulut

yüzünde gümüş gemi

içinde sarı balık

dibinde mavi yosun

kıyıda bir çıplak adam

                                durmuş düşünür.


Bulut mu olsam,

gemi mi yoksa?

Balık mı olsam,

yosun mu yoksa?..

Ne o, ne o, ne o.

Deniz olunmalı, oğlum,

bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.

Mavi huydur bende

Hayat hiç mavi yerinden vurmadı..

çünkü ben maviyi, beyazı koruyan masumiyet olarak tanırım,

karanlığı görünür kılan bir renktir mavi,

öyle bilirim..

sürükleyendir, bitmeyendir…

mavi olarak anlatmalıyım her şeyi…

kaldırın başınızı gökyüzüne, görmek istediğinizi değil gördüğünüzü söyleyin bana!

yaşamın ta kendisidir mavi.. belki de sadece bu yüzden ölmeye değil yaşamaya mahkum edilmiştir..


maviyi soruyordun,

gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi?

bir renk değildir, mavi huydur bende

ve benim yetinmezliğimdir.

ve herkesin yetinmezliğidir.

belki denecektir ki bir süre

ve denenecektir

bir akşamüstünü düşünmek

bir akşamüstünü düşünmekten başka nedir ki

gönül gözü görendedir, derinler mavidir…”

Davet

Dörtnala gelip Uzak Asya'dan

Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan

bu memleket, bizim.


Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak

ve ipek bir halıya benzeyen toprak,

bu cehennem, bu cennet bizim.


Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,

yok edin insanın insana kulluğunu,

bu dâvet bizim....


Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür

ve bir orman gibi kardeşcesine,

bu hasret bizim...